In het donker, rij ik richting Oostvaardersplassen. Nog voor Harderwijk steekt de zon z'n kop schuchter boven de horizon. Had zich 3-4 dagen niet laten zien. De lucht kleurt rood. Een paar 'nieuwe' kijkhutten bezoeken is de missie vandaag. Het is vakantie. Ik zie al 2 auto's staan. Als ik bij de Poelruiter op het Oostvaardersveld aankom is er nog niemand. Na een kwartiertje komt er iemand bij me staan, even later zien we een roerdomp! Hij lijkt wat te pakken en draait zich meteen om en verdwijnt tussen het riet. Allebei te laat met de camera... ;(
Als ik ruim een uurtje later m'n spullen pak heb ik een grote zilverreiger, krakeenden, slobeenden, knobbelzwanen, grauwe ganzen, een buizerd verderop en een prachtige fuut (de duikboor onder de watervogels) vlakbij gezien, maar geen....inderdaad. Mijn eerste (bewuste) roerdomp en ik heb er geen foto van. Zucht. Vlakbij, een stukje zuidelijker ligt de 'Kleine Praambult'. Als ik op 'de bult' en tegen de zon in over het water tuur, denk ik 'hier is toch geen bal te zien', maar ik kijk de verkeerde kant op. In westelijke richting lopen honderden edelherten en konikpaarden rond! Wel op ruimte afstand van mij en de bult. Dat dan weer wel.
Rijdend, 'rechtsom', om de Oostvaardersplas heen zie ik tweemaal een buizerd waarvan ik er eentje weet te platen. Hij vliegt al snel weg. Over de Oostvaardersdijk rijdend zag ik wat aparts drijven dus meteen auto langs de kant van de weg. Tussen een paar kuifeenden dobbert er een tafeleend paartje. Leuk man! Knalrode ogen. Helemaal aan de andere kant, kon ik tijdlang een buizerd van dichtbij volgen. Deze was geringd. Schitterend hoe hij met z'n poten de pieren uit de grond trilt.
Tot slot wil ik de 'Jan v/d Boschpad' uitkijkheuvel bezoeken. Wat er zwemt, vliegt of loopt is allemaal ver weg. Veel brandganzen en grauwe. Van die laatste zie er eentje met een echt witte borst. Apart. Ik zie ook nog smienten dobberen en nog een soort die ik niet thuis kan brengen. En dan verschijnt daar ineens zomaar een vos ten tonele. Her en der zijn territorium markerend kuiert hij op z'n gemakje langs het water en verdwijnt uiteindelijk in het riet. Wat een dikke staart had ie, met een mooie zwarte rand. Tot slot langs het Oosvaardersbos, bij de Lepelaar, maar die was gevlogen of die plek is geen hut. Wel een torenvalkje gezien (mannetje). Wordt vervolgd...