Het is nog vroeg. Ik wandel de oprit af, steek het weiland over en loop het bos in. Mijn trouwe kameraad holt al vooruit op zoek naar een geschikte stok.
Zouden ze er vandaag zitten? Al een paar weken speur ik de plek in het bos af, maar tot op heden geven ze nog niet thuis. Er zijn er die zeggen dat ze ze al gehoord hebben. Maar dat zegt niks. Ze zitten hier het hele jaar. Mij gaat het erom of ze weer gaan nestelen. Dat zou toch weer fantastisch zijn.
Ik ben er bijna. Ik gooi voor de zoveelste keer de stok een eind weg. Nu kan ik de boom goed zien. Ja hoor, daar zit ie! Hoog. Precies waar ik ze verwachtte. Zo mooi! Mannetje. Ik blijf een tijdje kijken, geniet met volle teugen, maar trek me ook snel terug want het laatste wat ik wil is hem afschrikken... Thuis steek ik mijn geluk niet onder stoelen noch banken en zoals altijd hoort mijn vrouw het met een soort van glimlach aan.
Na het ontbijt pak ik mijn camera en wandel nog een keer de oprit af, steek het weiland nogmaals over en loop wederom het bos in. Eventjes doorlopen en…ja hoor. Nu zitten ze er zelfs allebei! Voor ik een foto kan maken, kiest het vrouwtje het hazenpad. Had ik me misschien toch maar weer es moeten scheren vanochtend?
Doet er niet toe. Prachtig om te zien hoe hij aan het werk slaat. Er zitten twee gaten in deze boom. Hij is druk bezig met het bovenste gat. Bovenste? Vanochtend zat hij bij het onderste, of sliep ik nog?
Maakt niet uit; ze zijn er weer! Mevrouw en meneer…zwarte specht!
In de dagen die volgen is het mannetje hard aan het werk. Bikken, uitruimen en uitpuffen. Je kan zien wat een inspanning het moet kosten, want hij hangt dan een minuut of langer met met open snavel voor zich uit (en een beetje om zich heen) te kijken. Uiteindelijk kiezen ze voor het bovenste gat.
Hoe je nog meer kan zien of er een specht bezig is een nest te maken? Kijk maar eens goed op de grond bij geschikte bomen... Houtsplinters!