Koud -

Het is maandagochtend, en het het heeft vannacht 8 graden gevroren waar er nu nog 7 van over zijn als ik uit mijn auto stap. Om 7:15. Ik verwacht een mooie zonsopkomst met deze heldere lucht, maar eenmaal het kanaal over rij ik in een mist met zicht van nog geen 20 meter... Na lang wachten trekt de mist nu wat op, zodat ik kan gaan proberen een enigszins acceptabele foto te maken.

Deze boom had ik in de peiling, want hierachter zou een prachtig rode zon gaan opkomen. Mist. Uurtje wachten. Meer mist. Ik probeer wat andere dingetjes uit. Mist wordt nog steeds niet minder. Ik ga naar een ander plekkie. Daar iets lichter. Ik schiet wat plaatjes van beijzelde begroeiing. Weer terug naar de boom. Minder mist. Boom te zien, maar niet zoals ik voor ogen heb. Een stukkie verderop kijken dan maar. De zon breekt eindelijk door. Het kanaal lijkt te stomen.

Ik schiet een paar plaatjes van het kanaal en geniet met volle teugen van de surrealistische sfeer. Eenden kabbelen voort, wat ganzen vliegen op en de temperatuur verandert plots, door het zonlicht. Of denk ik dat? En nu snel terug naar 'mijn' boom. Geen rode gloed in de boom, maar dit is minstens zo schitterbaar. Hèhè.., de aanhouder wint, zeg maar... 😉

Een zilverreiger die snel een eindje verderop ging zitten zie je niet meer op de foto. Hij ging lekker bij een stel eenden en wat ganzen zitten. Wat je wel ziet is een dampend Apeldoorns kanaal. De zon warmt het ijskoude water op en de damp kleurt het landschap in een Anton Pieck-achtig tafereel. Als ik er niet zelf had gelopen, maar had gedroomd dan was het nog onwerkelijker geweest.

Hieronder een paar plaatjes die laten zien hoe de ijzel eenvoudige 'dingen' in kunstwerken kan veranderen.

Voor meer verhalen klik hier.