Eerste pestvogels -

Deze foto dus. Ik rij nu langs de Begoniastraat en zie er al een paar mensen staan, met de camera's omhoog. Dat lijken goede berichten. Boom staat vol in de zon. Rode besjes nog in overvloed. Lucht keiblauw. Het duurt niet lang of vanuit de hoge bomen aan het Linnaeusplein strijkt er een tiental Pestvogels in onze boom. Ik probeer snel te zijn, maar niet te snel. Scherpe foto's wil ik. Voor ik het in de gaten heb, vliegt er eentje weer op en prompt schiet de hele meute weer terug naar de veilige boomtoppen.

Ondertussen worden we vermaakt door merels, kokmeeuwen (die op ooghoogte door de straat schieten), koperwieken en een verdwaalde spreeuw. Wat een prachtige vogels! Ik geniet van het spel van de Pestvogels. Ze kijken vanaf de hoge boomtoppen de kat uit de eh... boom en schieten dan ineens naar ons toe. Wat een kleuren! Ik heb mazzel. Ik sta op een goede plek, want vlak boven me gaat er een zitten. Hij hangt aan de tak en schrokt in korte tijd een paar heerlijk rode besjes naar binnen. Bam! En weg zijn ze alweer.

Als aan de andere kant een Pestvogel al zeker zo'n 5-6 minuten is blijven zitten en de camera's naar benden wijzen, loop ik daar ook heen. Hij zit half achter een takje. Ik moet iets naar links leunen. Terwijl ik richt zegt de mevrouw naast me, die er al 2 weken rondloopt, 'ho ho, een beetje naar rechts'. 'Pardon?', zeg ik. 'Een beetje naar rechts, zo kan ik niks zien'. Zucht. Deze dame heeft al 6 minuten deze vogel kunnen fotograferen, heeft er 600 op de camera staan, maar owee als ik 5 seconden voor haar langs leun.. Gelukkig zijn ook vogelaars net echte mensen.